دیدگاهها
پیرامون:مدیریت،بازاریابی،مهندسی فروش ،مقالات ومطالعاتدیدگاهها
پیرامون:مدیریت،بازاریابی،مهندسی فروش ،مقالات ومطالعاتدرباره من
مدیرکارخانه کیک وکلوچه دلینا/مدیرتالارپذیرایی باشگاه راه آهن(اکنون)/فعال درحوزه صنعت کفش ونشریات معتبر/فعال در حوزه قنادی وصنف و نشریات مرتبط/
ادامه...
✅ فروشندگانِ ماهر چه مى کنند؟
✅ فروشندگانِ ماهر چه مى کنند؟
رمز فروشنده ماهر این است که کار را پیچیده نمیکند.فرآیند خرید را برای مشتری آسان و راحت میکند. با مشتری رفتاری ساده و روراست و بی شیله و پیله دارد! به مشتری که شاید در ذهنش سؤالاتی دارد و سردرگم شده، راه حل هایی ارائه میدهد و گره های ذهنی او را از هم باز میکند. با مشتری روابطی بلندمدت بر اساس حس صمیمیت و اعتماد و درک متقابل برقرار میکند. به مشتری این احساس را القاء و او را متقاعد میکند که دارد محصول سالم را صادقانه و با حفظ منافع مشتری به او می فروشد. در گفتگو با مشتری، بجای نشستن بر جایگاه یک فروشنده، نقش یک مشاور و راهنما را به عهده می گیرد و دلسوزانه اما حرفه ای، به خریدار در تصمیم گیری و خرید محصول مطابق با نیازهایش کمک میکند.
جایگاه برند(نام تجاری)نگاهی به برند کفش ملی
دردنیای مدرن صنعتی قدمت نامهای تجاری جزئی از اعتبار و دارایی معنوی و منزلت محصول نزد بازار هدف می باشد، گاهی
تحولات سیاسی، اجتماعی واقتصادی رفتاری را بر صنایع تحمیل مینماید که موجب رکود فعالیت و انزوای برخی برندهای معتبر میگردد اما الزاما این تحولات قادر به حذف کامل نام ونشان آنها نیستند و غالبا مالکان ویا سیاستگذاران مطلع و اینگونه
صنایع با نصب مدیران متخصص و صاحب فکر توام با تعصب حرفه ای نه تنهاخوشنامی گذشته را حفظ می کنند بلکه
هو شمندانه و با عرضه محصولات جدید، رفتار
نوین در طراحی و فروش و اتخاذ تصمیمات هوشمندانه خود و دیگران را با جهشی رو به جلو مواجه
میسازند، تاریخچه و رفتار بسیاری از کمپانیهای بزرگ اروپا و خاور دوربعد از آخرین جنگ
جهانی شاهد این سخنان است.
سازمان آموزش دهنده موفق همواره بر قابلیت
نیروهای آموزش یافته خویش مباهات نموده و اساتید پرورش دهنده
این استعدادها را
گرامی داشته و قدردانی
ازموفقیت های اساتید و فارغ التحصیلان
را جزیی از رسالت خویش می شمارد؛ هر چنداین اساتید بازنشسته شده، یا جهان فانی
را ترک کرده باشند.
دربسیاری ازصنایع ازجمله صنعت
کفش ایران رفتارهای پیش گفته به دلایل گوناگون محقق نشده است هرچند از منظر تاریخی این صنعت با
عرضه انواع پایپوش قدمت دیرینه ای دارد و اقوام ایرانی از دیر زمان پای
افزارهای گوناگون را طراحی و عرضه می کرده اند و نیز بعد از ورود پوشش به
سبک غربی همگام با اروپای مدرن با تولید طرح های روز کفش های دست دوز
با کیفیت عالی نیازهای داخلی را مرتفع ساخته و علاوه بر پیشتازی ، منطقه جغرافیایی
پیرامون خود را نیزتحت تاثیرقرار داده اند.
با رشد شهرنشینی و نیاز روز افزون جامعه به انواع کفش، تولیدانبوه و صنعتی این محصول دارای توجیه اقتصادی گردید و با اندکی فاصله از اروپایی ها مجموعه تولید کفش ماشینی با استانداردهای صنعتی تحت نام تجاری (Brand)ملی فعالیت خویش را درایران آغاز کرد و در اندک زمانی با افزایش و تنوع تولید همراه رفتارهای مدیریتی منطبق بر اصول علمی نایل به کسب حق امتیاز (تولید تحت لیسانس ) چند برند (Brand )معتبر گردید.
و در جریان این تحولات تواما نگاهی به بازارهای صادراتی داشت ، تمام اینها زمانی اتفاق می افتاد که صحبتی ازتجا رت جهانی به مفهوم و لزوم کنونی نبود و هرگزسیستم های مدیریتی از جمله: مدیریت کیفیت، انواع ایزوها و کنترل کیفی(Qc) ومدیریت منابع انسانی و..... مانند امروز برسر زبانها تکرار نمی شد.
برای نخستین باربرنامه ریزی وتولید با ماشینهای هوشمند(کامپیوتر) تجربه می شد و سیستم فروشگاه های زنجیره ای با ارایه مدلهای متنوع و
قیمت یکسانهمزمان طیف های گوناگون مصرف کننده را اقناع میکرد.
و به تولید و توزیع کفش هویت بخشید ودر این موقعیت طلایی علاوه بر اینکه در تولید وانتقال تکنولوژی پیشتازبود در اتخاذ شیوه های نوین عرضه نیز سرآمد همگنان گردید.
گروه صنعتی ملی در سالهای پایانی دهه پنجاه هولدینگ بزرگی بود که شرکتهای اقماری بسیاری را مدیریت وسرپرستی میکرد
مدیران و متخصصان پرورش یافته در این برترازدانشگاه ،متواضع و بی ادعا که تمام تلاش خود را معطوف کار و اشتغال کرده بودند درغروب سال های شکوفایی این مجموعه جذب سطوح مختلف مدیریت عالی صنعت کفش شدند و یا در جهت راه اندازی و مدیریت واحدهای جدیدتولید کفش با نسل جدید سرمایه گذاران بخش خصوصی تازه خلق شده همراه شدند این آموزش یافتگان مدیریت و صنعت به همراه گروه بزرگی از تکنسین ها از دیدگاه عقیدتی نیزمفهوم عینی باقی الصالحات را در ذهن تداعی می کنند و ملک الشعرای بهار چه نیکوفرموده است که: دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم و دیگران بخورند.»
اما آیا در بوستان گسترده کفش ملی طی سال های گذشته توانستیم بذری بکاریم یا نهالی بنشانیم؟ چگونه است که مجموعه ای با سرمایه بخش خصوصی درسالهای
بحرانی و کم رونق دهه چهل شمسی اقدام به سرمایه گذاری میکند و با تکیه بر خلاقیت و کار و تلاش همراه آموزش مدرن و با اعتماد به نیروی کار وحضور مدیر تحت عنوان رهبر در اذهان پرسنل، وارد بازارهای جهانی میشود، اما امروز پس ازگذشت سالیان شاهد به قهقرا رفتن وحذف بخش بزرگی از امکانات و دارایی های
این مجموعه وخروج آن از صنعت کفش هستیم؟ آیا فراموش کرده ایم اعتمادیراکه مصرف کنندگان به نام تجاری ملی و لوگوی فیل مشهورآن داشتند؟
خوشبختانه نسل مدیران حاضر همگی حداقل خاطره ای شیرین از فیل معروف عرضه کننده کفش در فصل مدرسه و نوروزهای خاطره انگیز کودکی و جوانی در حافظه بلند مدت خود نگاه داشته اند.
به نظر میرسد امروز مالکان برند تجاری کفش ملی و دارایی های ارزنده آن (که به یاری تورم موجود وموقعیت ناشی از رشد شهرها ارزش به سزایی پیداکرده است) می توانند با نصب مدیران لایق و متخصص که دغدغه اشتغال، آموزش، بهینه سازی نیروی انسانی ومنابع به همراه تداوم فعالیت پرسنل باقیمانده را داشته باشند، رسالت خطیر خویش را در بزنگاه تصمیم گیری تاریخی به عمل آورند.نگارنده منکرواقعیاتی نظیرقاعده هزینه فایده در حفظ دارایی ها و سرمایه گذاری نیست اما چرا اجازه می دهیم افق های دیدمان محدود شود؟ چرادرطول تلریخ داشته هایمان را ویران میکنیم وآنگاه تلاش میکنیم تادوباره با سعی وخطا یا با هزینه بسیاربه خلق مجددبرندیانامهای تجاری ویاهرچیز دیگراقدام نماییم؟
چرادرسرزمین من نامهای تجاری بیش از چند دهه دوام نمیآورند؟
وچراهای بسیار که این مجال فرصت طرح وپاسخ به آنها نیست.