گزیده ای از کتاب هنر جنگاوری

گزیده ای از کتاب هنر جنگاوری:

نویسنده: سان تزو یا سان جو 

یکی از فرمانده هان چین باستان است که در سه هزار سال پیش زندگی می کرده و قطعاً نمی دانسته هزاران سال بعد دستنوشته هایش به عنوان یکی از کتاب های مرجع در ادبیات مدیریت، کارایی خواهد داشت.

پشت جلد کتاب نوشته است: یکصد پیروزی در یکصد جنگ، اوج کاردانی یک فرمانده نیست! منتهای هنرمندی یک فرمانده، واداشتن دشمن به اطاعت، بدون جنگ است.

فرازها و نکات انتخابی از کتاب:

افروختن جنگ، بسیار ساده تراز خلق صلح است. جنگ برپایه (برد - باخت) استوار است و صلح بر پایه (برد- برد).

بالاترین درجه در هنر جنگاوری، غلبه بدون جنگ بر دشمن است.

رهبر باید تفکر مردم را در محدوده و امتداد تفکر خود قرار دهد.

دشمن را در گوشه ای بدون راه خروج محاصره نکنید زیرا وقتی حس کند راه دیگری جز مردن ندارد، تا سرحد مرگ و با تمام قوا خواهد جنگید.  

بعد از چندی، شهریار خشمگین ممکن است شاد شود و فرمانده ناراضی، راضی گردد. ولی سرزمینی که از دست رفت، دیگر به دست نمی آید و مرده به زندگی باز نخواهد گشت.                        

 پیروزی نتیجه محاسبات متعدد و شکست نتیجه محاسبات اندک است.

کسانی که اسلحه هایشان را به سرعت کنار نگذارند، خود شکار اسلحه ها خواهند شد.

همیشه توجه کن که هدف از جنگ پیروزیست، نه یک رشته عملیات طولانی.

پراهمیت ترین بخش یک جنگ، حمله به استراتِژی دشمن است و برترین استراتِژی در جنگ، حمله به برنامه های دشمن.

کسی که برای پیروزی فقط به زور شمشیرتکیه کند فرمانده لایقی نیست.

پیروزی بدون صبر و شکیبایی میّسر نمی شود.

اگر خود و دشمن را به خوبی بشناسی، حتی در یکصد جنگ هم به مخاطره نخواهی افتاد.

آنچه در دست من است می توانم انجام دهم، امّا آنچه در گرو عملکرد دشمن باشد، نا معلوم است.

آن کسی که فنون پیروزی را می داند لزوما پیروز میدانها نیست.

فرمانده مجّرب به جای اینکه پیروزی را از افرادش طلب کند، آنرا در دل موقعیتها و فرصتها می جوید.